#kamperen Europa

[camperpunt]

Wat moet je altijd in je camper hebben tijdens internationale reizen?

Als kampeerder weet je dat reizen door meerdere landen niet alleen avontuur biedt, maar ook vraagt om goede voorbereiding. Elke bestemming heeft eigen regels en voorschriften, dus het is belangrijk om je uitrusting op orde te hebben. Wij hebben een handige checklist opgesteld van essentiële spullen die je altijd bij je zou moeten hebben in de camper. Zo reis je niet alleen veilig, maar ook…

[lewisconrada]

Vakantiehuis Loon op Zand - Duinhoeve

Kamperen bij de Brabantse Sahara, wie wil dat nu niet? Camping en recreatiepark Duinhoeve is gelegen in Noord-Brabant, grenzend aan de Loonse en Drunense Duinen, een van de grootste stuifzandgebieden in West-Europa.

[euroadventure]

Zharkent - Altyn-Emel National Park (deel 1)

Zaterdag 24 augustus

Deze ochtend zijn we weer vroeg opgestaan. Na een ontbijt met iets wat leek op rijstepap (niet helemaal mijn favoriet, zo bleek 😉), maken we ons klaar om te vertrekken. Met drie jeeps op een rij rijden we het uitgestrekte woestijnlandschap van het Altyn-Emel National Park binnen. Hier kamperen we vanavond voor de laatste keer voordat we terugkeren naar Almaty.

In de eerste jeep zitten de twee gidsen, Esther en ik, met een gigantische watermeloen tussen ons in 😅. De rest volgt in de andere jeeps. Onderweg passeren we verschillende posten waar we ons bij de parkwachters moeten aanmelden voordat we verder mogen. De weg is onverhard, hobbelig en kurkdroog, maar dat is ook niet zo gek, we rijden tenslotte door de woestijn.

Onze eerste stop is bij de Singing Dunes. Ik had van tevoren wel wat foto's gezien, maar in het echt is het toch een stuk indrukwekkender!

Aangekomen bij de duinen beginnen we onder begeleiding van Magzhan aan de klim naar de top. Het blijkt nog best pittig, want bij elke stap die ik zet, zak ik weer wat verder weg in het zand. Maar de omgeving maakt alles meer dan de moeite waard!

Eenmaal boven geniet iedereen op zijn eigen manier van het uitzicht, tot Magzhan ons oproept om in een rij te gaan zitten. Hij legt uit dat de duinen hun naam danken aan het geluid dat ze maken wanneer je er vanaf glijdt. Nieuwsgierig doen we wat hij zegt, en inderdaad, terwijl we naar beneden glijden, klinkt het mysterieuze ‘zingen’ van de duinen. Echt een bijzonder moment!

Het geluid van de duinen is echt bijzonder om te horen. Het grappige is dat je daarna letterlijk overal zand hebt zitten, maar dan ook echt overal 🙈! Eenmaal beneden lopen we door het duingebied terug naar de jeeps, waar ik eerst mijn schoenen leegschud en probeer de rest van mijn lichaam zandvrij te maken. Een flinke klus, kan ik je vertellen 😂.

We stappen weer in en rijden door naar de Willow Tree, een eeuwenoude boom bij een kleine picknickplek. Hier lunchen we straks. Terwijl we onderweg zijn hiernaartoe, geniet ik weer volop. Het lijkt misschien dor en droog, maar de kleuren zijn soms verrassend intens en op andere momenten weer wat subtieler. Onderweg spotten we zelfs een groep gazellen 🦌, echt geweldig om te zien!

Aangekomen bij de lunchplek mag ook de gigantische watermeloen eindelijk uit de jeep. Hij wordt in grote stukken gesneden en verdeeld. Ik ben gek op watermeloen 🍉, maar zo’n heerlijke, smaakvolle watermeloen als deze heb ik nog nooit eerder geproefd, echt mjam! 😋

Na de lunch stappen we weer in de jeeps en rijden we verder. Ook nu is de route weer een avontuur! Met 100 km/u scheurt onze chauffeur over de onverharde weg, waardoor we ons af en toe goed moeten vasthouden.

Onze volgende stop zijn de Red Katutau Mountains. Het is bijna surrealistisch hoe het landschap ineens compleet verandert.

Grote rode rotsformaties doemen voor ons op, echt indrukwekkend!

Hier lopen we een stukje rond en maken we tijd voor een spontane fotoshoot 😃.

We krijgen ook nog bezoek van een nieuwsgierige gekko 🦎.

Leuk om te zien hoe de dieren hier net weer even anders zijn dan in Europa.

Ik wandel nog even rond, wauw wauw wauw!

Dan stappen we weer in de jeep, op weg naar de White Mountains... maar daarover schrijf ik straks een apart stukje, want die waren echt magisch! En aangezien ik maar 10 foto’s per bericht kan plaatsen, verdienen ze wat extra aandacht op mijn blog ☺️.

[fransopdefiets]

2-7 Kjelleidet

In je eentje fietsen in Noorwegen vraagt om een bijzondere instelling. Je moet er van houden om naar de natuur te kijken, want verder is er niks te zien. Als je door het oude West- en Midden-Europa fietst, kom je overal kerkjes tegen en musea die om je aandacht vragen, je ziet mooie kasteeltjes aan rivieren of op heuveltoppen staan en bemoste watermolens onder beukebomen terwijl de forellen vrolijk dartelen in het beekje dat het molenrad aandrijft. Maar hier is gewoon niks. Ja, er staan huizen en boerderijen en schuurtjes en die bouwen ze van hout en die vervangen ze om de zoveel tijd, dus daar valt niet veel geschiedenis aan af te lezen. Als je van vissen vangen en opeten houdt, zit je hier goed. Of als je van schieten houdt, want er staan overal borden met Schietbaan.

Maar als fietser zonder hengel of geweer moet je dus jezelf op andere wijze vermaken. Je kijkt wat om je heen, fotografeert het een en ander dat er prompt niet zo spectaculair meer uitziet als toen je het zag en verder kun je natuurlijk luisteren naar muziek en naar podcasts.

Als ik dit aspect van te voren beter overdacht had, dan had ik afgelopen winter tekenlessen genomen en dan zou ik nu elke dag mijn schetsboek openklappen om de ruige rotswanden en prachtige luchten hier vastleggen.

Ik at gisterenavond curry fruit rice uit de zak, want ik had geen zin in die 12 kilometer naar de supermarkt (en dan nog 12 terug). De camping waar ik zat was een echte visserscamping, de recreatiezaal hing vol met foto’s van vissers met enorme heilbotten. Bij het haventje was een complete overdekte visfileerplaats met een bord dat je verplicht was alles perfect schoon te houden en je visafval 200 meter uit de kust overboord te zetten. Dat niet zozeer vanwege de stank, als wel de meeuwenoverlast.

Het is koud als ik vertrek, een graad of tien, meer zal het niet zijn. De lucht is grijs, maar er is geen regen voorspeld. Er valt af en toe wel een druppel uit de lucht, maar dat hier telt niet. Regen is regen en als het een beetje miezert is het droog. Vandaag is het een hele fijne motregen, althans eigenlijk fiets je gewoon door de wolken, want de lucht zit vol met fijne waterdruppeltjes, die zweven en niet vallen.

In Kolvereid is er een cafe bij de supermarkt waar je verse koffie kunt krijgen, (met gratis refill, daar maak ik graag gebruik van). Het is altijd maar weer afwachten of en wanneer je ergens koffie kunt drinken.

Onderweg krijg ik van A.A. te Z. het volgende raadsel op: wie wordt de nieuwe gemeentearchivaris van Rotterdam? Ik heb het in twee keer goed, maar moet beloven het nog even onder de pet te houden.

Op de camping hebben ze geen hutten meer vrij. Ik kreeg nog wel het aanbod om in het grillhouse te slapen, een zeskantig hutje met een stookplaats in het midden, maar daar kan ik mijn benen niet strekken. Dat betekent kamperen in de nattigheid. Nou ja, dat kan natuurlijk ook, maar ik ga wel kijken of ik morgen droog kan slapen.

Gefietste afstand: 59 km

Gefietste tijd: 5 uur

Afstand tot de Noordkaap langs de meridiaan: 872,1 km

[dimitrioschrist07]

1 Draai de rollen om

Op een mooie zomerdag in de jaren '80, toen de wereld nog niet zo verbonden was als vandaag, reisde Lemorne, een knappe en charmante jonge man, door Europa. Hij was al een tijdje op reis en was op zoek naar avontuur en nieuwe ervaringen.

Op een dag ontmoette hij Saskia, een aantrekkelijke vrouw van in de dertig, die alleen aan het reizen was. Saskia was een interessante gesprekspartner en Lemorne raakte al snel gefascineerd door haar verhalen en persoonlijkheid. Ze brachten de hele dag samen door en hadden een geweldige tijd.

Die avond nodigde Saskia Lemorne uit om met haar mee te gaan naar haar hotelkamer. Lemorne, die altijd op zoek was naar nieuwe ervaringen, ging gretig op het aanbod in. Maar toen ze in de kamer waren, gebeurde er iets vreemds. Saskia bood hem een drankje aan en voor Lemorne het wist, werd hij duizelig en verloor hij het bewustzijn.

Toen Lemorne wakker werd, was hij niet meer in de hotelkamer. Hij bevond zich in een ondergrondse kamer, die alleen toegankelijk was via een luik in de grond. Het was een kleine, donkere ruimte, met slechts één raam hoog in de muur dat een zwak licht liet binnenkomen. Er was geen deur, geen raam dat open kon, geen ontsnappingsmogelijkheid.

Lemorne begon te schreeuwen om hulp, maar niemand leek hem te horen. Hij besefte dat hij gevangen zat en begon te proberen een manier te vinden om te ontsnappen. Maar na enkele dagen werd het hem duidelijk dat er geen ontsnappen mogelijk was. Hij was volledig afhankelijk van Saskia, zijn ontvoerster, voor voedsel en drinken.

In de loop van de maanden die volgden, leerde Lemorne Saskia beter kennen. Ze vertelde hem over haar verleden en over de reden waarom ze hem had ontvoerd. Lemorne was geschokt toen hij hoorde wat haar ertoe dreef om hem vast te houden in die kamer.

Acht jaar geleden waren Saskia en Rex aan het kamperen in de Alpen. Toen het avond werd besloot Saskia de tent klaar te maken terwijl Rex wat hout ging halen voor het kampvuur. Eventjes later hoorde Saskia dat Rex in een hevige discussie zat met een andere man. Ze besloot om te gaan kijken want het ging er nogal heftig aan toe. Toen ze aankwam zag ze dat Lemorne een geweer tegen Rex hield. Uit paniek heeft ze haar achter een boom verstopt, maar voor ze het besefte, had Lemorne Rex al neergeschoten. Haar ogen gingen wijd open toen ze de knal hoorde. Toch heeft ze snel gekeken naar de man en kon ze zijn gezicht nog zien terwijl hij wegrende van de misdaad. Van zodra hij volledig uit het vizier was, ging ze gaan kijken naar haar geliefde Rex. Het lichaam lag daar, helemaal doorbloed. Ze kon hem zelfs bijna niet meer herkennen. Zijn gezicht was helemaal opengeschoten, er lagen zelfs stukken brein in de bomen. Saskia zwoor op dat moment om wraak te nemen op de man.

Nadat Saskia hem het verhaal had verteld kwamen de haatgevoelens zo hard terug dat een kogel door het hoofd niet genoeg was. Hij moest een trage vreselijke dood ondergaan. Saskia besloot om Lemorne bewusteloos te slaan en hem levend te begraven. Sindsdien hebben we nooit meer iets van Lemorne gehoord…

[jessefien]

Dag 58: dormir in Dormitor1

Ik heb vandaag geweend. Een half uur. Geweend van geluk. Ik vertel straks waarom.

We begonnen aan de dag met de grens over te steken. Een eerste kennismaking met Bosnië was bijzonder aangenaam. We hebben genoten en geleerd. We kregen ook nog een bijzondere tip van Ilse als je meer wil leren over Srebrenica.

We wilden het nog gaan bezoeken, maar besloten dat het genoeg gruwel was voor 1 land. Bovendien ligt het dorp niet echt op de route. Dussss gaan we weer naar de Europese Unie en wel naar de zwarte berg van Europa: Montenegro. We hebben hoge verwachtingen, want iedereen is lovend over dit land. De grens was een rivier. Zo een grens is altijd leuk. Bosnië aan de ene kant gamel houten brugje oversteken en daar was de mooie rode vlag van Montenegro al 🇲🇪. En toen toen begon het al. We gingen de hoek om en onze mond viel open van verbazing. Een kloof met een brug om u tegen te zeggen. Jesse parkeerde in het midden en ging op het dak gaan staan. Ik probeerde dit te vereeuwigen van aan de kant van de baan. Maar jong, dit was echt zo bijzonder mooi. En zo was het voor de rest van de dag. Het ging van 'woooow' 'maar jong, dat is precies niet echt' naar 'mo gauw', 'mor astje' en 'fenomenaal'. We reden immers door het natuurpark Dormitor. Het is onbeschrijfelijk mooi en niet vast te leggen op foto. We hebben bergen gezien, kliffen, de blauwste meren en rivieren, bergpassen, bergplateaus, de hoogste berg van Montenegro, talloze tunnels (zelfs de uitgehouwene voor de weg waren fenomenaal), stuwmeren en het dorp Pluzine (dat was het enige dat niet echt perse de moeite was). Awel merci! Onderweg pikten we ook een grappig boertje mee die aan het liften was. Hij had een kapotte kostuumvest aan en drie stropdassen en twee strikken. Heel grappig! We deden een bergwandeling en het was zo mooi dat Bijntje vergat te klagen. Jesse ging nog lopen en de kindjes maakten een huisje voor het hondje die ze onderweg vonden.

Alles verwachtingen van dit land zijn nu al ingelost. Echt waar! Ik moest tijdens het avondeten wenen van geluk. Het is een picture perfect. Je mag hier overal vrij kamperen in de natuur. Het is erg stil in Dormitor vanavond, tijd om naar dromenland te gaan. Montenegro zit nu al in ons hart.

[wijwielennaarazie]

Vrijdag 28/02/2020

Nha Trang - Vinh Hy: 97km

Vroeg op, en ontbijten in het hotel. Zodra ik wil vertrekken word ik aangesproken door een Vietnamese man. Hij vraagt vanwaar ik afkomstig ben. België. "Aaah mais donc tu parles français!". Hij heeft een zwaar Canadees accent, en daarbovenop nog een Vietnamees accent. Het kost me wat moeite, maar ik versta hem toch. Hij heeft nog fietsreizen gemaakt in Canada, waar hij heel lang heeft gewoond, en in Europa. Hij woont twee huizen naast het hostel en vraagt me mee voor een koffie. Zeg ik uiteraard geen neen tegen. Jammer dat ik net vertrek, want de man vertelt me dat ik anders meer dan welkom ben, om bij hem thuis te logeren.

Ondertussen is het al later en begin ik aan de tocht. Het is snel behoorlijk warm en om 8u is er al heel wat volk op de stranden. Het duurt even vooraleer ik Nha Trang ben uitgefietst. Ik volg een grote steenweg langs de kust. Eenmaal de stad uit, volgt het ene gigantische resort na het andere. Wanneer het eindelijk wat natuurlijker begint te worden, passeer ik plots een kilometers lange werf. Ook hier is men veel grootse werken gestart voor nieuwe resorts. Een beetje jammer, want de natuur is hier echt mooi, de resorts maken de omgeving heel onaantrekkelijk.

Wanneer ik langs de luchthaven van Cam Ranh fiets, spot ik aan de overkant een enorm, leegstaand gebouw. Ik wil wat dichterbij gaan kijken, maar al snel komt er een bewaker naar me toe en jaagt me weg. Ik fiets wat verder om misschien langs de andere kant nog binnen te geraken, maar elke toegangsweg wordt bewaakt. Heel vreemd dat zo'n leeg gebouw zo streng bewaakt wordt.

Rond de middag houd ik even halt voor Pho Bo. Het is een enorme portie, en ik krijg hem amper op. De vrouw toont een kruis rond haar hals, maakt vervolgens een kruisteken en wijst dan vragend naar mij. Ja hoor, ik ben katholiek 😇.

Als ik wil betalen vraagt de vrouw 30 000, wat wel een eerlijk bedrag is voor zo'n portie. ( Genoeg voor 2 personen. ) Een andere vrouw komt er snel bijstaan en zegt plots dat het 40 000 is. "40 000?" , zeg ik. Ik doe een kruisteken en val bijna achterover. De eerste vrouw lacht er hard om, maar geeft de andere vrouw daarna een serieuze tik. Ik geef 30 000, maar ze geeft me nog 5000 terug. Wij katholieken verstaan elkaar.

Ik verlaat de snelweg en begin een weg richting de kust te volgen. Na een steile klim, fiets ik het Nui Chua National Park binnen. De weg loopt langs mooie bergen, met links van mij de zee. Helaas wordt ook hier het uitzicht wat verpest doordat grote stukken bos zijn platgelegd, voor de bouw van nieuwe resorts.

Na een tiental kilometer begint het wel echt mooi te worden. Enkele strandjes zijn zeer aanlokkelijk als kampeerplaats. Maar het is nog net iets te vroeg om te stoppen, en stilaan moet ik toch voortmaken. Het einde van het visum nadert.

Tijdens alweer een stevige klim, passeert een moto mij. Hij komt me meteen bekend voor. Hij ziet me, en gaat meteen op de rem. Al slippend komt ie tot stilstand. Hij zet z'n helm af en een hele bos krullen komt tevoorschijn. Het is Karl, de Fransman die we in Luang Prabang hadden leren kennen. Hij zit hier al enkele weken in de buurt om te kitesurfen. Na een leuke babbel is het helaas tijd om afscheid te nemen. Hoewel de kans groot is dat hij me morgen of één van deze dagen wel inhaald. Ook hij gaat naar Cambodia. Hij laat me wel nog weten dat het vanaf tien kilometer verder haast onmogelijk wordt om te kamperen op het strand, vanwege de resorts. Maar iets verderop zijn wat bosjes, waar ik me eventueel kan verstoppen.

Ik fiets enkele kilometers verder, en sla dan een klein paadje in. Ik fiets een eindje doorheen wat bosjes en vind dan een leuke open plek. Met niemand in de buurt. Wat een rust. Met enkel de binnentent op, heb ik een mooi zicht op de heldere sterrenhemel.

[camperpunt]

Camperpunts: Handige tips voor onderweg en thuis!

Tijdens je camperavonturen komt het regelmatig voor dat je even wat extra tips kunt gebruiken om dingen makkelijker of sneller te regelen. Daarom hebben we voor jou een lijst samengesteld met handige weetjes die specifiek zijn voor het reizen en kamperen met de camper! Klik op de link achter het onderwerp voor meer informatie. Hier alvast een voorproefje van de tips: Gasvuladressen in Europa –…

[rotterdamvanalles]

De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 90

De arcades van Plan C, 1930-1940.

Plan C was een bedrijfsverzamelgebouw in Rotterdam. Het is in 1880 ontworpen door architect Constantijn Muysken en werd op 4 maart 1889 geopend. Bij het bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940 is Plan C verloren gegaan.

Plan C was een onderdeel van een stedenbouwkundige ingreep van de directeur van Gemeentewerken Rotterdam, G.J. de Jongh. Het gebied tussen de Kolk en de Oude Haven werd opnieuw ingericht in verband met de verkeersproblemen (op het land én het water) in dit gebied. Plan A en B waren twee bruggen die deel uitmaakten van het plan, Plan C was het bedrijfsverzamelgebouw.

Plan C had een vierhoekige plattegrond. Op de begane grond waren winkels gevestigd. Aan de kant van de Oude Haven en de Kolk waren arcades waardoor mensen bij regen droog konden winkelen. Er was een expeditiehof voor de bevoorrading van winkels. In de twee verdiepingen erboven waren kantoren en woningen. De gevels van Plan C waren opgetrokken in natuursteen en baksteen in Beaux-Arts-stijl.

Onder Plan C waren twee doorgangen voor de scheepvaart tussen de Kolk en de Oude Haven. Aan de noordzijde van de Oude Haven is nog steeds de balustrade van Plan C te zien. De onderdoorgangen zijn na het bombardement afgesloten.

De fotograaf is Johannes Wiebenga en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Diergaardelaan met in het midden rechtsaf de Stationsweg. Rechts het Slagveld kijkend vanaf het dak van Dancing Pschorr 1935.

Deze laan dankte haar naam aan de in 1857 opgerichte Rotterdamsche Diergaarde. De Diergaardekade heette in 1858 Westerkade bij de Kruiskade, later Smalle Westerkade. De Diergaardelaan heette destijds Papagaaienlaan, een naam die geen verklaring behoeft.

Deze Stationsweg liep van de Diergaardelaan naar het Stationsplein en moet dus niet worden verward met de Stationsweg die van het Centraal Station naar Station Hofplein liep. Het betreft hier het Centraal Station (later Station Delftse Poort) van de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij, dat in 1877 werd gebouwd. Het station werd tijdens het bombardement in mei 1940 gedeeltelijk verwoest. In 1957 werd het vervangen door een nieuw Centraal Station, dat iets westelijker werd gebouwd.

Het Slagveld lag bij het Hofplein ter hoogte van de Schiekade en de Diergaardelaan. Oorspronkelijk was het Slagveld groter en strekte het zich uit aan beide zijden van de Schie. Een gedeelte van het plein heette in de 17de en 18de eeuw Stadsplein. De naam Slagveld valt moeilijk te verklaren. Het is heel goed mogelijk dat de verklaring moet worden gezocht in de nabijheid van de vroegere stad- of slagboom bij de Kruiskade over de Coolsingel, die eerst in 1803 is verdwenen. Ook kan het zijn dat de naam te danken is aan de herberg ' 't Slach van Goa ' , die even buiten de Hofpoort stond. Deze huisnaam herinnerde aan de strijd die de Hollanders en Portugezen in 1643 en 1644 voerden over de handelsnederzettingen in Voor-Indië, waaronder de Portugese plaats Goa. Het Slagveld was in de 18de eeuw geheel met bomen beplant, waardoor ook gesproken werd van de Bosjes of de Wandelbosjes bij de Delftsepoort.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Het terrein van het Holland Pop Festival, 26-28 juni 1970.

Het Holland Pop Festival was een driedaags popfestival in 1970, in het Kralingse Bos te Rotterdam. Het muzikale evenement is de geschiedenis ingegaan als het Nederlandse antwoord op het Amerikaanse Woodstockfestival in 1969. Ondanks de regen kwamen er tienduizenden mensen op af. Het grote podium stond opgesteld op het grasveld voor de Plasmolens De Ster en De Lelie aan de rand van de Kralingse Plas.

De organisatie was in handen van Berry Visser, Georges S. Knap, Toos v.d. Sterre en Piet van Daal.(Stichting Holland Pop Festival) Het festival werd gehouden op vrijdag 26, zaterdag 27 en zondag 28 juni 1970. De belangrijkste investeerders waren het [Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, CRM] met Garantie subsidie van fl.25000,- en Coca-Cola, met fl. 50.000,-.

Vrijdag: It's a Beautiful Day - Jefferson Airplane - Stone the Crows - Santana - The Flock - Canned Heat - Hot Tuna - Pentangle - Quintessence - East of Eden (aangekondigd, maar niet opgetreden)

Zaterdag: The Byrds - Family - Dr. John the Night Tripper - Country Joe - Tyrannosaurus Rex - Renaissance (aangekondigd, maar niet opgetreden) - Third Ear Band - Al Stewart - Supersister - CCC folk & blues inc.

Zondag: Mungo Jerry - Chicago Art Ensemble - John Surman - Han Bennink - Caravan - Fairport Convention - Fotheringay - Soft Machine - Pink Floyd

Bijpodium:

Dream - Bismarck - Oscar Benton Blues Band - Focus - Ekseption - White Rabbitt - Scarry Sally Theater - Nederlands Danstheater - Tamelone - Walking Water Events

En verder: gratis kamperen - gratis medische verzorging - parkeerterreinen - boetieks - lekker luieren in de zon - goedkoop eten en drinken - kunstmarkt - filmprogramma - zwemmen in de Kralingse Plas - kindercrèche - kinderboerderij aanwezig (kinderen beneden de 10 jaar gratis toegang)

Het terrein is geopend vanaf donderdagochtend 25 juni

KRO drive-in show - Lex Harding drive-in show - Dick de Graaf drive-in show - Mojo drive-in show

Kaarten f.35.- in voorverkoop (geldig gedurende het gehele festival)

f.40.- aan het terrein (v.a. 25 juni)

De fotograaf is Hajo Boele Piebenga en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Swiebertje, alias Joop Doderer, blaast op muziekinstrument tijdens zijn bezoek aan de kinderen van de Adriaanstichting aan de Straatweg. Naast hem televisieomroepster Karin Kraaykamp. 14 oktober 1963

De Adriaanstichting (1912) was een instelling waar kinderen met lichamelijke beperkingen werden behandeld en begeleid op weg naar een volwaardig en zelfstandig leven.

De Delftsevaart in 1936,

bij het begin van de restauratie van de St. Laurenstoren. Over die Laurenstoren doen heel veel verhalen de ronde. Maar wie goed op heeft gelet ziet op foto's van de stad tussen 1935 en 1939 dat de toren permanent in de steigers staat. Hij was namelijk behoorlijk bouwvallig geworden. De klokken zakten telkens uit het lood en het carillon hing aan verrotte steunbalken. Bovendien stond de toren scheef.Ten koste van honderdduizenden guldens en vier jaar handwerk werd de toren totaal gerestaureerd.Alle materiaal moest langs steigers aan de buitenkant worden vervangen. Het hout en de verweerde stenen werden vervangen door staal en beton. Twee nieuwe vloeren van beton werden in de toren gebouwd. De klokken werden hersteld. Verweerde pinakels en pijler bekroningen werden hersteld. Er werd een grotere carillonruimte gemaakt. En toen stond er een toren die zo stevig was dat hij zelfs de Duitse bommen en de daarop volgende brand in mei 1940 wist te doorstaan.Het is waar dat de Duitsers, als toppunt van cynisme, de Grote Kerk en de toren onder "Denkmalschutz" hebben gesteld. Na de oorlog is er binnen het gemeentebestuur over gediscussieerd of men de kerk zou afbreken en de alleen de toren zou laten staan. Tenslotte is er voor gekozen het geheel te restaureren.

Dit is de Coolsingel in 1955,

op de achtergrond zien we de oude Bijenkorf, ontworpen door Dudok. Deze werd in 1930 geopend en was het grootste en modernste warenhuis van Europa. Een sprookjespaleis van glas en steen, vol luxe producten uit de hele wereld. In mei 1940 werd het gebouw grotendeels verwoest door het bombardement. Het deel dat behouden was gebleven (ongeveer een derde) deed tot de opening van het huidige gebouw van de Bijenkorf in 1957 nog dienst als warenhuis, hierna nog drie jaar als opslagruimte. In 1960 werd het op last van de gemeente (feitelijk net dertig jaar oud) gesloopt in verband met de aanleg van de Westblaak en de metro naar zuidplein,

Vanaf de Coolsingel kijken we in 1952 naar de Spinhuisstraat. Pas in 1953 kreeg dit plein de naam Beursplein. Tot 1941 kende Rotterdam ook een Beursplein, dit ter hoogte van het huidige station Blaak.

Het pand van de V&D werd in 1950 geopend en rechts daarvan zien we de bouw van Peek en Cloppenburg. Tegenwoordig ligt hier de Koopgoot,

De fotograaf stond in 1953 of 1954 op het gebouw van de Rotterdamsche Bankvereeniging op de hoek van de Coolsingel en de Van Oldenbarneveltstraat.

Dit gebouw werd in 1940 behoorlijk beschadigd maar is na de oorlog wel opgelapt en pas afgebroken voor de bouw van de nieuwe Bijenkorf. De noodwinkels op de Coolsingel voor het nieuwe bankgebouw van de Rotterdamsche Bank staan er nog maar zullen in 1955 verdwijnen om plaats te maken voor permanente paviljoens,

Glasdia van huis van het duizend vreezen

In de 80-jarige oorlog wilden de Spanjaarden Rotterdam binnen gaan, maar werden tegengehouden. Zwart-Jan, de smid (jawel, waar de straat naar genoemd is was daar een leidend figuur in. Uiteindelijk werden de spanjaarden onder stricte voorwaarden binnen de stadspoorten gelaten en hebben daar toen verschrikkelijk de beest uitgehangen, inclusief roven en moorden. In het huisje van duizend vrezen woonden toen mensen, die een dier geslacht hadden en aan de buitenkant bloed gesmeerd hadden. De spanjaarden dachte dat daar al andere spanjaarden geweest waren en gingen verder. De bewoners doorstonden die dag wel duizend vrezen en zo is het huis aan die naam gekomen.

De Meent met de Meentbrug omstreeks 1932

De Meentbrug is een hefbrug in de Meent en is nog van voor de oorlog. De brug kan niet meer worden bediend, omdat niet alle kabels meer zijn gemonteerd aan de brug. Het was ooit een hefbrug met vier torentjes. De brug was voorzien van uitschuifbare trapjes, zodat voetgangers gewoon door konden lopen als de brug openstond. Eén van de torentjes stond in de weg van het nieuwe gebouw (waar Dudok nu gevestigd is) dat ernaast werd gezet, maar werd gewoon geïntegreerd in het gebouw. De katrol hangt in de buitenmuur van het café-restaurant, het contragewicht hangt binnen.

[designmaatje]

Nadenken over de #zomervakantie: waar zal de zomer het lekkerst zijn? #kamperen #Europa #Benelux #graanvelden #auto zonder #caravan #Volvo240 #Wallonië #België #herinneringen #latergram #aanrader https://ift.tt/37xMlb4

[korenbloemen]

about me tag

Getagd door @instormnia en @llunamaria om deze te doen dus daar komt ‘ie :-)

Rules: Answer thirty questions, then tag twenty blogs you would like to know better.

1. Nicknames? Ann, Annie, Anne, Mijntje, Mijn, Anneminos, Annemien, Annemission, Wanjon, Anniewannie (omg cringe het zijn er zoveel)

2. Gender? Vrouw

3. Star sign? Weegschaal

4. Height? 1,80 (denk ik ongeveer)

5. Time? 20.47

6. Birthday? 10 oktober

7. Favorite bands? The Internet, HONNE, Jack & Eliza, Tame Impala, Wet, London Grammar, m83 (ben niet echt van de bands tbh)

8. Favorite solo artists? atm Frank Ocean, Charlotte Day Wilson, Ares, Mura Masa, Puma Blue, Ben Howard, Asoh Black!, Lana del Rey, Amy Winehouse, Linus Hablot, Sade ( en echt nog 1039442 meer waar ik nu niet op kom)

9. Song stuck in my head? Love on Top van Beyonce (en dan meezingen lol)

10. Last movie watched? Atonement, mijn favoriet !!

11. Last show watched? eh idk ik kijk echt noooit series enzo

12. When did I create my blog? Juni 2014 (dit is blog nummer 2)

13. What do I post? Een beetje dromerige foto’s, het liefst met iets “vreemds” erin, en anders gewoon iets wat ik mooi vind of leuke muziek ofzo haha

14. Last thing I Googled? Naar een ongeluk dat vlakbij is gebeurd waarin mensen waren betrokken die ik ken

15. Do you have other blogs? Nope

16. Do you get asks? Haha soms (als ik er een beetje om heb gezeurd lmao)

17. Why did you choose your url? Ik was toen heel erg verliefd (dacht ik) op een jongen met ogen in de kleur van korenbloemen 

18. Following? 199

19. Followers? 2587

20. Favorite colours? Lichtblauw, donkerrood en bosgroen

21. Average hours of sleep? 6/7 (moet ff iets meer worden)

22. Lucky number? 4 en 10 (waren altijd mijn rugnummers haha)

23. Instruments? Speel al 10 jaar viool :-)

24. What am I wearing? Een oversized donderblauw helly hansen shirt dat ik heb opgeknoopt en een high wasted creme-wit achtig broekje

25. How many blankets I sleep with? 1 maar in de winter soms 3 haha

26. Dream job? Ik heb werkelijk geen idee (en dat begint een probleem te worden)

27. Dream trip? Op dit moment wil ik heel graag naar Zuid-Europa, het liefst Italie, en dan ergens op een prachtige plek met zeezicht en bloemen en zon en pasta kamperen 

28. Favorite food? Zomers fruit, vis, en alles dat Aziatisch is 

29. Nationality? Nederlandse (met Aziatisch, Duits en Frans bloed lol)

30. Favorite song now? Want Me van Puma Blue Ik tag iedereen die wil,, heel veel liefs <3<3<3

[allecampingsin]

Heb jij zin om te kamperen op een goedkope camping in Europa? Kamperen voor weinig geld kun je in de diverse landen makkelijk doen. Er zijn genoeg leuke campings waar je voor weinig geld je tent, camper of caravan kunt neerzetten.

Bekijk de tips en een aantal goedkope campings op https://allecampingsin.nl/thema/goedkoop-kamperen

[vanlifebot]

@SurvivalTrotter: Prijzen van #overnachten op een #camping in #Europa #vanlife #camperbus #caravan #kamperen #EWTPWGYE https://t.co/oKoSI6MZ1Q

from http://twitter.com/SurvivalTrotter via IFTTT

[redactie-reisprofsnl]

Met de camper door Amerika in 22 tips

Ga je dit jaar eindelijk die droom waar maken en met een camper door Amerika cruisen? Wij gingen je voor en geven je daarom de beste tips voor als je met een camper door Amerika gaat trekken. De Verenigde Staten zijn een prachtig land om met een camper te ontdekken. Het land is helemaal ingesteld op reizen met de auto. De wegen zijn er breed, de meeste kruisingen zijn voorzien van stoplichten en Amerikaanse automobilisten zijn doorgaans beleefder. Benzine is er spotgoedkoop en je mag met een gewoon Nederlands rijbewijs een camper huren. Zo’n camper, 'recreational vehicle' of RV genaamd, is altijd een automaat, dus dat rijdt lekker ontspannen. Maar wil je er echt een geslaagde campervakantie van maken, dan kun je maar beter goed voorbereid op pad gaan. We gaan er van uit dat je al een camper gehuurd hebt (bijvoorbeeld bij BeleefAmerika, AmerikaPlus, Worldwidecampers, SNP,  AutoEurope Camper of Travelhome), dat je vliegticket geregeld is en dat je een Esta-verklaring hebt ingevuld. Nog niet geboekt? Wacht dan niet te lang. Amerika is en blijft een populair camperland.

Tips voor vertrek en tijdens je reis met de camper

Zorg dat jij en je reisgenoten een creditcard met een behoorlijke kredietlimiet hebben. De borg voor je camper wordt namelijk direct afgeschreven en niet gereserveerd. Omdat campers brandstof slurpen en de afstanden doorgaans behoorlijk zijn, heb je ook al daarvoor al een flinke kredietlimiet nodig. Neem ook voldoende dollars mee om kampeerplekken in nationale parken te kunnen voldoen. (zie ook de tip over wild kamperen). Als je rechtstreeks uit Europa komt, mag je niet met je jetlag direct achter het stuur van je camper kruipen. Je moet eerst een nacht in een hotel geslapen hebben. Hou daar dus rekening mee tijdens de planning van je campervakantie. Bij het ophalen van je camper kun je je eigen risico afkopen. Dat is de moeite van het overwegen waard. Je krijgt ook een uitgebreide video-instructie over het gebruik van de camper en het rijden. Bekijk die video, ook al heb je wel vaker met een camper door Amerika of een ander land gereden. Voor je vertrekt, inspecteer je samen met je camperverhuurder de camper. Laat elk krasje, deukje of andere beschadiging op het formulier noteren en laat je alles nog eens goed uitleggen. Plan je vakantieperiode zorgvuldig. Ga je met een camper naar de zuidelijke woestijnstaten zoals Utah, Arizona, Texas en New Mexico? Plan je campervakantie dan in september of oktober. In de zomer is het er namelijk bloedheet en veel te warm om te plekke van alles te ondernemen.  In Dead Valley mag je in de zomermaanden niet eens met je huurcamper het park in. Ga je in het najaar of n de winter met de camper in Amerika cruisen of ga je Rocky Mountains in?  Reserveer dan een camper met winterisolatie. Overdag loop je misschien nog in je korte broek, maar ’s nachts kan de temperatuur in de bergen en woestijnen naar of onder het vriespunt kelderen. Je zult niet de eerste zijn die warmere oorden op moet zoeken, omdat de leidingen van je camper anders bevriezen. Goedkoop met een camper door Amerika cruisen? Doe dan mee aan een zogeheten wegbrengactie in het voorjaar. Ga een splinternieuwe camper wegbrengen van de fabriek naar een van de verhuurstations in bijvoorbeeld Las Vegas of San Francisco. Goedkoper met een camper door Amerika reizen kan bijna niet.

RV-campings en wild kamperen met een camper in Amerika

Wild kamperen met een camper is in Amerika aan restricties gebonden. Je mag wel in National Forests wild kamperen, maar niet in Nationale Parken. Het aantal campings in nationale parken is beperkt en bovendien zijn ze vaak klein of campers zijn er niet toegestaan. Je mag overigens wel met een camper de nationale parken in. Campings net buiten nationale parken zijn populair en moet je dus een redelijke tijd tevoren boeken. Hou daarbij rekening met tip drie. Het hoogseizoen in bijvoorbeeld Utah valt in oktober. Campings in Amerika kun je vinden via onder meer de site van Koa.com of het Bureau of Landmanagement voor niet-commerciële campings per staat. Bij de ingang van campgrounds in parken of natuurgebieden vind je ‘registratiehuisjes’. Hier pak je een envelop, stopt hier het gevraagde bedrag in, vult je gegevens in, scheurt het reçu eraf en doet de envelop in een daartoe bestemde paal of bak. Het reçu leg je achter je voorruit. Vaak staan er paaltjes bij de kampeerplekken. Hier moet je je reçu aan vastklippen. Handig ook wanneer je met je camper van het terrein af wilt voor een tochtje of een ritje naar de supermarkt: de plek is dan door jou betaald en gereserveerd. Lees meer over een roadtrip met de camper door Amerika. De meeste RV-parken hebben een ‘nachtregistratie’. Dat houdt in dat je ook na sluitingstijd het terrein opkunt. Soms hangt er een lijstje van beschikbare plaatsen, soms kun je ook kijken waar je een plekje ziet. Betalen doe je de volgende ochtend. Soms liggen envelopjes waar je je gegevens op invult en waar je het verschuldigde bedrag instopt.

Tips voor onderweg met de camper in Amerika

De afstanden in Amerika, zeker in de dunbevolkte staten, zijn enorm. Hou daar je rekening mee met de planning van je vakantie, want je wilt niet elke dag onderweg zijn. Zorg er altijd voor dat je met een volle brandstoftank en volle watertanks op pad gaat. Wij hebben door een misverstand veertig mijl met een knipperend benzinelampje gereden in de woestijn van Utah en dan zit je niet echt ontspannen achter het stuur van je camper. Vergeet ook niet voldoende proviand in te slaan zodat je even vooruit kunt. Goed om te weten: vrijwel elke supermarkt en winkelketen geeft klantenkaarten uit. Gewoon even vragen aan de kassa! Soms moet je een telefoonnummer invullen. Elk willekeurig nummer volstaat. Je korting gaat direct in! In woestijnen en ruige berggebieden heb je grote stukken geen bereik met je mobiele telefoon of wifi. Gebruik dus de wifi in cafés en hamburgerzaken langs de weg om het thuisfront regelmatig te melden waar je bent. Ga je hiken in een nationaal park? Informeer dan bij het plaatselijke visitor center naar de lokale omstandigheden. Rijden met een camper van tien meter is in Amerika helemaal niet bijzonder, maar het is wel even anders dan de personenauto die je thuis gewend bent. Neem geen risico’s en laat bij het inparkeren, invoegen en het nemen van bochten een medepassagier uitstappen en meekijken. De verkeerde afslag nemen kan in Amerika betekenen dat je wel 50 kilometer door moet rijden voor je je vergissing kunt herstellen. Neem een navigatiesysteem van thuis mee, of huur er een. Ook handig om campings, benzinestations en andere nuttige plaatsen te vinden. Neem een zaklamp mee. Het kan in het voorjaar, najaar of de winter al vroeg donker zijn. RV-parken en campings zijn meestal wel verlicht, maar de natuurparken zijn aardedonker. Barbecuen is de nationale sport van Amerikaanse camperaars lijkt het wel. Op bijna elke camping, RV-park en plekken in natuurparken vind je wel een speciale kampvuurplek of buitenbarbecue. Aanmaken doe je met oud papier dat bij veel supermarkten speciaal voor dat doel opgestapeld ligt. Plastic tasjes krijg je zo ongeveer bij elke boodschap die je doet. Niet weggooien. Ze zijn superhandig als vuilnisbakzakje! Wassen kan op vrijwel elk RV-park of camping voor maar een paar dollar. Ook de droger kost niet veel. Dat scheelt een hoop kleding van thuis meenemen. Reserveer vooral vooraf een plekje in gebieden waar weinig RV-parken zijn of plekken die populair zijn. Aan de Californische westkust zitten de natuur- en RV-parken vaak al ’s middags vol. Niet fijn om midden in de nacht nog mijlen te moeten rijden, op zoek naar een plek. Neem een stekkerblok vanuit Nederland mee. Niet alleen heb je in een camper een beperkt aantal stopcontacten, het is ook handig om niet voor elk apparaat een Amerikaanse stekker te moeten hebben. Amerikanen zijn doorgaans ontzettend aardig en gastvrij, zeker op een camping. Ze rijden vaak ik waanzinnig grote campers rond. Grijp je kans en vraag gerust of je binnen mag kijken. Ze laten je met veel plezier hun 'mobiele' woning zien. Heb je de droom om met een camper door Europa te trekken? Lees dan deze tips! Click to Post

[michielinchili-blog]

Chi, chi, chi! Le, le, le!

Woensdagavond 12 April, tijd voor een nieuw blogbericht! Ditmaal als een volledig volwassen 21-jarige ;)

Mijn vorige epistel stamt al af van 15 maart zie ik net, ondertussen heb ik een maandlang dus avonturen beleefd waar ik nog weinig over verteld heb.

De eerste weken waren nog heel mooi zomerweer hier in Temuco (pak rond de 25 graden of zo), waar we nog ten volle van hebben kunnen genieten. In de eerste week (dat moet dan de eerste dag na mijn vorig bericht geweest zijn) hadden we een onthaalsessie op de campus, waar we al heel wat leuke mensen hebben leren kennen van over heel de wereld (enfin, een hoop Mexicanen, een paar Spaanse meisjes (die mij al tot ‘Pol’ hebben gedoopt omdat Michiel toch wel een moeilijke naam is), een Fransman, een Duitse en een Nicaraguaan)! Dat was een vrij chique bedoening (oeps), waar iemand opeens zelfs een opnamebandje onder mijn neus duwde om mij te interviewen (en dat was dus uiteraard in het Spaans – Engels kennen ze hier niet), spannend wel.. Gelukkig was het maar voor de webpagina van de UFRO (de ‘Universidad de la Frontera’), maar toch! Later in de namiddag hadden onze madrina’s en padrino’s (‘meters en peters’) van de UFRO nog wat kennismakingsspelletjes voorzien, wat ook weer lachen geblazen was (Team Manzana for the win)! Diezelfde dag hadden we met de Nicaraguaan, Fransman, Duitse en de Spaanse bende afgesproken om samen te gaan raften in Pucón dat weekend.

Pucón is een übertoeristisch stadje 2u ten zuiden van Temuco. Dichtbij liggen de parken ‘Herquehue’ en ‘El Cañi’, topattracties in deze regio (Región de Araucanía). Dat weekend hielden we het echter bij een rafttripje op de Río Trancura en een trektocht naar de volkaan Villarica. Voor het raften hadden we ons verdeeld over drie bootjes, in elk zat een begeleider (wij hadden de coolste). Het water in de rivier stond niet hoog die dag, wat voor een minder ‘fierce’ ervaring zou zorgen. Desondanks was het echt kicken! Het was precies of je in een wildwaterbaan zat, waar je nu zelf (min of meer) de controle over had. We doken echt van mini-watervallen (jaaa een beetje zoals in de films) af helemaal onder water. Dat mag ook al van de bucketlist. 

Na het raften zijn wij (dat zijn de belgen, Samuel en een fransman van de UFRO) dan de vulkaan opgetrokken. Volcano Villarica is een actieve vulkaan en dat merkte je want de hele dag konden we gaswolken zien geproduceerd worden door de krater. Er was mogelijkheid om een dagtocht te doen naar de krater zelf, maar daarvoor hebben we gepast (kostte 100 euro) op Griet na. Die had naderhand coole verhalen bij natuurlijk over de kolkende lavamassa maar onze trip was er ook een voor in de mooie herinneringen. Op de vulkaan zelf was er een eigenaardige afwisseling tussen zwart vulkanisch gesteente, grassen en stukken bos: we konden duidelijk zien waar de lava recentelijk had gevloeid (er was nog een uitbarsting geweest in 2012) en waar niet. We stonden vrij hoog, maar hadden zaterdag niet veel uizicht door veel smog, afkomstig van bosbranden in Temuco (naar ’t schijnt hadden ze wat bossen in brand gestoken om er landbouwgrond van te maken). Tegen ’s avonds was de smog al grotendeels weg, wanneer we onze tenten hadden opgezet op Volcano Villarica. Opnieuw lekker gekookt met onze kampeerspullen en van een prachtige zonsondergang genoten, misschien wel de mooiste ooit! We konden mijlenver kijken over heuvels en meren en op den duur zat alles bedekt onder een prachtig wolkendeken, met achter ons de vulkaankrater met een hel oranje gloed. Kippenvel!! Hierna hebben we nog een kampeervuur gemaakt, en dat was zo gezellig dat ik bijna mijn wandelschoenen had laten afsmelten (omdat ik te dicht bij het vuur zat). Niet de beste nacht ooit gehad (op een vulkaan slapen is heel cool en zo, maar dat impliceert ook een helling + wind + rollende stenen... ). Wel weer cool was ’s morgens, wanneer we bij het openen van onze tenten pal op de vulkaan konden kijken. Zondag nog gewandeld, dit keer wel met een helder uitzicht op de meren en de Araucaria bomen (dat zijn hoge apenboomachtige bomen die enkel hier voor komen (endemen), vandaar de naam van de provincie ‘Araucanía’) . Sindsdien heb ik geen tripjes meer gemaakt, maar dit weekend zoek ik terug te gaan om Herquehue/El Cañi te doen want het is deze week goed weer. Wel stond ik een van de vorige weekends op punt om mee te gaan kamperen met Samuel en zijn Franse vrienden in Cochamó valley, maar heb op het laatste moment moeten afzeggen omdat ik mij toen ziek voelde. Bleek een goed idee te zijn want heb dat weekend enkel nog liggen zieken met wat griep of iets dergelijks. Wellicht in gang gezet door het minder wordende weer (regen en kou)... Maar nu ben ik er weer helemaal bovenop, fris en uitgerust :)

In Temuco ben ik voor de rest vooral braaf naar de lessen geweest. De vakken die we enkel met de Belgen hebben zijn best wel leuk, interessant en leerrijk. Omdat die vakken enkel voor ons zijn, zijn de proffen benieuwd naar wat we al weten en ze willen ons heel wat bijbrengen. De meeste proffen zijn ook heel sympathiek. We moeten onze lessen soms wel voorbereiden, en gisteren hebben we een presentatie moeten geven in het Spaans! Ik dacht dat ik grandioos ging falen, maar heb het er uiteindelijk best goed van af gebracht :). Het Spaans lukt trouwens al beter en beter – ook Chileense moppen verstaan begint al beter te lukken dan in het begin! Naast UFRO-werk heb ik ook voor mijn thesis gewerkt: daarvoor moeten we een onderzoeksplan opstellen. We moeten eind mei ons thesisonderwerp verdedigen(via Skype) (als dat werkt) en kunnen uitleggen wat het nut is van ons onderzoek. (Voor de geïnteresseerden: ik ga huidige sattelietbeelden van ESA (European Space Agency) gebruiken om kaarten te maken waarop je kan zien hoe dicht begroeid de bossen zijn over heel de wereld. En dat vind ik best wel cool want daar is echt vraag naar vanuit ESA en NASA). Dit semester zullen we ook heel wat excursies hebben. We hebben er ondertussen al twee gehad, maar allebei vrij waardeloos. De eerste was gepland van 14u tot 18u, maar het duurde 2u om daarnaar toe te gaan. Resultaat was dat we even waren gestopt in een vissersdorpje aan een, weliswaar prachtig, strandje om een hoopje algen op het strand te zien. Van de excursie van vorige week waren we pas thuis om 12u ‘s nachts omdat de bus in panne was gevallen toen we ’s middags aankwamen en omdat we terug moesten met de buscompanie. We hebben er een locale feria (markt) bezocht, maar eigenlijk niet meer dan dat (dit doet me er aan denken dat ik nog een minipompoen heb van die markt en dat ik die nog uit mijn rugzak moet halen om te checken of die ondertussen nog niet rot geworden is :p ). 

Tussen het schoolwerk door zijn we een paar (meerdere) pintjes gaan drinken in het stad. Dat is natuurlijk helemaal anders dan in Leuven, maar niet per se slechter. Hier zijn ook leuke clubs om te gaan feesten en er is een coole bar – ‘Barbudos’ – waar de studenten van hier ’s avonds samen komen. Je leert er elke keer wel 10 nieuwe mensen kennen! We zijn er ook naar de voetbal gaan zien: Chili – Argentinië (dat is zo een beetje als België – Nederland zij het veel intenser). Wij denken dat we in Europa zot zijn van voetbal, maar diegenen die dat zeggen zijn nog geen voetbal gaan kijken in Zuid-Amerika! CHI CHI CHI, LE LE LE, VIVA CHILE!!! Maar het leukste feestje was natuurlijk gisteren, want toen heb ik mijn vrienden hier thuis uitgenodigd om mijn verjaardag te vieren. Van te voren was ik wel wat aan het stressen van wie ik nu moest uitnodigen van al de mensen die ik hier al heb ontmoet, ons huis is niet zooo groot. Uiteindelijk hebben we gevierd met de belgen, onze huisgenoot samuel, en een 4-tal Chileense vrienden van de UFRO, en het was geslaagd! :D (Ik heb trouwens een gezelschapspel (Carcasonne) gekregen als cadeau van mijn belgische maatjes, we kennen ondertussen elkaar al door en door!)

Eergisteren dan, toen ik effectief jarig was, heeft de mama van Janne (die hier nu twee weken op bezoek is) sublieme zeevruchtenpasta klaargemaakt en hebben Janne en Samuel voor een chocoladecake gezorgd. Helga wist ook dat ik jarig was en had speciaal een appelcake gemaakt om dit te vieren. Ze zei dat ze dat normaal niet doet voor haar huurders maar dat ze nu een uitzondering maakte om mij te feliciteren en omdat ik mijn vrienden in België toch wel wat moet missen nu ik mijn verjaardag zonder hun moest vieren (en daar heeft ze stiekem wel een beetje gelijk in). Het is een schat! Op mijn verjaardag heb ik trouwens ook een vaccin laten zetten tegen de gele koorts. Niet zomaar, maar omdat dit wordt aangeraden in Brazilië. Je leest het goed, 22 april vertrek ik met Anton voor een 9 dagen naar Brazilië!! :D Meerbepaald Rio De Janeiro en São Paulo! Ik heb er zin in! Ik ga Laís bezoeken, een vriendin die ik heb leren kennen vorig semester in Leuven en Paulien, een vriendin van in Leuven.

Ik wou nog wat weetjes meegeven over de gewoontes van de Chilenen en hoe ik me daaraan aanpas, maar dat is voor in de volgende editie (als ik daar nog ruimte voor over heb na mijn Braziliaanse verhalen) want het is ondertussen weeral half twaalf (en ben wel wat moe na mijn feestje van gisteren).

Hasta Luego!

[camperpunt]

Kamperen met de camper of caravan? Vergeet dan deze essentials niet!

Bij een avontuurlijke kampeervakantie horen een paar onmisbare items en handige tips. Zorg ervoor dat u de volgende zaken meeneemt of opslaat in uw smartphone: Handige Apps: Onmisbaar voor onderweg. Gasvuladressen: Onze lijst met gasvulstations in Nederland en Europa, handig voor als u gasflessen gebruikt. Compressor: Een kleine compressor om regelmatig uw bandenspanning te…